یکی از انواع گردشگری که در چند سال گذشته مورد توجه مسئولان قرار گرفته است، گردشگری روستایی و عشایری است. هرچند گردشگری روستایی تاکنون موفقیت‌های بیشتری به دست آورده، اما گردشگری عشایر نیز با برنامه‌ریزی‌های اصولی می‌تواند مسیر پیشرفت و ترقی را در پیش رو داشته باشد.

از طرفی، عشایر به دلایل متعدد حضور گردشگران را در بین خود نمی‌پذیرند؛ که از جمله آنها، می‌توان به کمبود امکانات تخصصی از جمله اقامتگاه و زیرساخت‌های بهداشتی اشاره کرد. علاوه بر آن، به دلیل فقر مراتع و خشکسالی، عشایر رغبتی به فعال‌سازی بخش گردشگری ندارند، زیرا دام را پایه اصلی حیات عشایر می‌دانند. در صورتی که مسئولان مربوطه، برنامه‌ریزی‌هایی برای مشکلات پیش رو انجام دهند، گردشگری عشایر می‌تواند به یکی از قطب‌های گردشگری در ایران تبدیل شود.

در حال حاضر، بیش از ۲۳۰ هزار خانوار با جمعیت تقریبی یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر، جمعیت عشایر کشور را تشکیل می‌دهند که ۳۵ میلیون هکتار از اراضی کشور را در اختیار دارند. در این میان، عشایر استان سمنان متشکل از ۳ هزار و ۱۸۱ خانوار و بیش از ۱۴ هزار و ۴۰۰ نفر جمعیت (۷۴ طایفه)، ۱/۰۷ درصد از جمعیت عشایری کشور را به خود اختصاص داده‌اند.