دوم بهمن ماه سالگرد درگذشت عارف قزوینی؛ شاعر، ترانه سرا و موسیقی دان دوره قاجاریه است.

قطعاتی از آثار وی به شرح ذیل می باشد:

– دیدم صنمی: «دیدم صنمی سروقد و روی چو ماهی» یا به‌ اختصار «دیدم صنمی»، نخستین تصنیف عارف قزوینی است که سال ۱۳۱۵ هجری قمری در دستگاه شور ساخته شد.
– آمان: به نوشتهٔ عارف در دیوانش، این تصنیف سال ۱۳۲۶ هجری قمری، پس از مرگ شیدا، در «ورود فاتحین ملت به طهران» ساخته شده است. موسی خان معروفی هم بعداً تنظیمی از این اثر ارائه داد که کمابیش مبنای اجراهای بعدی قرار گرفت.
– نمی‌دانم چه در پیمانه کردی: نمی دانم چه در پیمانه کردی (جانم)
– نکنم اگر چاره: نکنم اگر چاره دل هر جایی را
– برای افتخارالسلطنه – دختر ناصرالدین شاه: افتخار همه آفاقی و منظور منی
– برای تاج السلطنه – دختر ناصرالدین شاه: تو ای تاج، تاج سر خسروانی
– دل هوس سبزه و صحرا ندارد: به‌نوشتهٔ عارف قزوینی در دیوانش، این اثر هنگامی ساخته شد که شاه مخلوع، محمدعلی‌شاه، به‌تحریک روس‌ها وارد گموش‌تپه شد.
– نه قدرت که با وی نشینم
– به مناسبت اخراج مورگان شوستر آمریکایی از ایران: ننگ آن خانه که مهمان ز سر خوان برود (حبیبم)
– از خون جوانان وطن لاله دمیده: عارف قزوینی در دیوان خود و در مقدمه‌ای بر این تصنیف، آورده‌است:
– باد فرح‌بخش بهاری: …
– بلبل شوریده فغان می کند
– گریه را به مستی …: عارف قزوینی این اثر را در شکایت از زمامداری ناصرالملک که در آن زمان نایب‌السلطنه احمدشاه بود، (سال ۱۳۲۸ هجری قمری)، تصنیف کرده است.
– از کفم رها: عارف بنابه آنچه در دیوانش نوشته، این تصنیف را پس از جدایی از «دوست وفادارش»، استادعلی‌محمد معمارباشی، بین قم و اصفهان ساخته است. (سال ۱۳۲۹ هجری قمری)
– ترک چشمش ار فتنه کرد راست
– چه شورها: بنابه‌ گفتهٔ عارف قزوینی در دیوانش، چه شورها در استانبول و پس از «معلوم شدن خیالات ترک‌ها نسبت به آذربایجان» تصنیف شده است. (اواخر سال ۱۳۳۶ هجری قمری)
– بماندیم ما، مستقل شد ارمنستان
– شانه بر زلف پریشان زده ای به به به
– رحم ای خدای دادگر کردی نکردی
– امشب از آسیا، اروپا رفتی

-بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد
– باد صبا بر گل گذر کن

عارف در روز دوشنبه، دوم بهمن ۱۳۱۲ خورشیدی، در حالی که ۵۳ سال داشت، دار فانی را وداع گفت و در آرامگاه بوعلی سینا به‌خاک سپرده شد.