باورها، مالک و فرمانده وجود انسان و ایجادکننده رفتارهای او هستند. آن ها نادیدنی و لمس نشدنی اند و بیشتر به صورت ناخودآگاه عمل می کنند. این باورها، نیرو و عامل محرک رفتارهای ما هستند هر چند که تعدادی از آن ها درست و برخی نادرست اند. باورها ادراک ما از هستی را می سازند.

خرافه

خرافه، نوعی از باور و اعتقاد است که پایه علمی و منطقی ندارد و براساس دانسته های قبلی و اطلاعات ثابت شده مطرح نمی گردد. خرافه در اصل به معنای سخن بیهوده، باطل و در زبان فارسی امروز به عمل یا اعتقاد ناشی از نادانی، جهل، ترس از ناشناخته ها، اعتقاد به جادو و بخت و درک نادرست علت و معلول ها اطلاق می شود. واژه خرافه برای نخستین بار در درگیری ایدئولوژیک بین پیروان مذهب کاتولیک و پیروان مذهب پروتستان در آمریکا و انگلیس مطرح شد و هر کدام از این گروه ها سعی می کردند برای کم رنگ و بی اهمیت نشان دادن اعتقادات طرف مقابل، باورهای یکدیگر را خرافه بخوانند.

شیوه های غذا خوردن در فرهنگ های گوناگون

تنوع فرهنگ ها تنوع آداب و عادات غذایی را به همراه دارد. مثلا در بسیاری از کشورهای آسیای جنوب شرقی غذا خوردن با دست بسیار مرسوم است و در رستوران های محلی، قاشق و چنگالی همراه غذایتان نمی بینید. وقتی با چینی ها روی یک میز مینشینید، آنج هایتان را روی میز نگذارید. این کار از نظر آن ها بی ادبی به حساب می آید. هیچ وقت با چوب های مخصوص غذا خوردن به سمت چیزی یا کسی اشاره نکنید. با آن ها گوش هایتان را هم پاک نکنید. دلیلش هم از طرف چینی ها ساده بیان شده است. این چوب ها وسیله غذا خوردن هستند.

سال نو در فرهنگ های مختلف

سال نوی چینی

سال نوی چینی از مهمترین تعطیلات سنتی مردم چین است. گاه شماری چینی، گاه شماری ترکیبی شمسی- قمری است و حرکت خورشید، ماه و ستارگان، تعیین کننده روزها، ماه ها و سال ها هستند. سال نو، با پدیدار شدن ماه نخستین روز سال آغاز می شود و به همین علت گاه به آن سال نوی قمری نیز گفته می شود. جشن سال نو، عموما پانزده روز به طول می انجامد و با جشن فانوس پایان می یابد.

جشن فانوس

جشن فانوس، جشن سنتی جین است که روز پانزدهم نخستین ماه سال قمری در گاه شماری چینی جشن گرفته می شود. این جشن نمایانگر پایان سال نوی چینی است، و آماده سازی برای آن از روز دهم سال نو آغاز می شود.در این روز در بین چینی ها مرسوم است که ردیف هایی از شمع را در جلوی خانه هایشان روشن می کنند و هنگام شب، فانوس در دست، مسیر می پیمایند.

نوروز در فرهنگ های مختلف

در فرهنگ و سنن هر قوم و ملتی، روزهایی وجود دارد که ریشه تاریخی و فرهنگی داشته و جلوه ای از باورهایی است که حتی تا مقدسات دینی و مذهبی آن ها پیش رفته و هویت فرهنگی و تاریخی آن جامعه را به نمایش گذاشته است. عید نوروز و جشن های سال نوی ایرانیان با برخورداری از یک فرهنگ و تاریخ اصیل و طولانی و همچنین مصادف بودن آن با حیات هستی و جان گرفتن مجدد زمین، از امتیاز خاصی برخوردار بوده و آن را از اعیاد مربوط به سال نوی اقوام و ملل دیگر متمایز ساخته است و آیین باستانی آن فراتر از تجدید خاطره یک تمدن می باشد، بلکه حلقه پیوند گذشته حال و آینده است.

نوروز در ایران

شرکت در اعیاد و جشن های ملی و همگانی از دیرباز موجب مسرت مردم به خصوص کودکان و نوجوانان بود و یکی از دل خوشی های آنان به شمار می رفت. مراسم جشن نوروزی جمشیدی یا نوروز بزرگ از آغاز فروردین ماه شروع می شود، وضع، و انتخاب این روز را به جمشید نسبت می دهند. برگ برگ صفحات تاریخ این قوم گواهی می دهد نوروز باستانی همراه کهن ترین سنت قوم ایرانی و عزیزترین روز سال نزد ایرانیان بوده است. نوروز برجای مانده از روزگاری است که جز با کمک خیال و اوهام و جز به مدد افسانه و اسطوره راهی به آن دیار نیست.

نوروز در قزاقستان

مردم قزاقستان نوروز را اعتدال بهاری می دانند و بر این باورند که در این روز ستاره های آسمانی به نقطه ابتدایی می رسند و همه جا تازه می شود و روی زمین شادمانی برقرار می شود. در شب سال تحویل تا شی قزیر، صاحبخانه دو عدد شمع در بالای خانه اش روشن می کند و خانه اش را خانه تکانی کرده و چون مردم قزاق عقیده بر این دارند که تمیز بودن خانه در آغاز سال نو باعث می شود افراد آن خانه دچار بیماری و بدبختی نشوند، آنان بر این مساله ایمان دارند و آن را هر ساله رعایت می کنند.

نوروز در ترکمنستان

در کشور ترکمنستان طبق رسم قدیم و جدید دو بار در سال جشن سال نو گرفته می شود. مردم ترکمنستان عقیده دارند زمانی که جمشید به عنوان چهارمین پادشاده پیشدادیان بر تخت سلطنت نشست آن روز را نوروز نامید. مردم ترکمنستان در این ایام با پختن غذاهای معروف نوروزی مانند: نوروز کجه، نوروز بامه، سمنو و اجرای بازی های مختلف توسط جوانان ترکمن حال و هوای دیگری به این جشن و شادی می دهند.

سال نوی مسیحی فرهنگ های گوناگون جهان

کریسمس یا نوئل نام جشنی است در آیین مسیحی که به منظور گرامیداشت زادروز مسیح برگزار می گردد. بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان کریسمس را در روز بیست و پنجم دسامبر جشن گرفته و بسیاری آن را در شام گاه بیست و چهارم دسامبر نیز برگزار می کنند. اعضای بیشتر کلیسای ارتودوکس در سراسر دنیا نیز روز بیست و پنجم دسامبر را به عنوان عید میلاد جشن می گیرند.

کریسمس در بلژیک

مردم بلژیک بابانوئل را ” دی کرستمان ” یا ” پیر نوئل ” می نامند که روز کریسمس برای کودکان هدیه می آورد. هدایای کوچک خانوادگی پای درخت کریسمس یا در جوراب هایی که کنار شومینه نصب شده است صبح روز کریسمس قابل مشاهده است. صبحانه کریسمس در بلژیک، وعده مهمی از غذا تلقی شده و مهم ترین بخش آن را نان شیرینی تحت عنوان ” کاگنو ” تشکیل می دهد.

کریسمس در فنلاند

مردم فنلاند اعتقاد دارند که بابانوئل در شمال فنلاند زندگی می کند و مردم سراسر جهان نامه های خود را به بابانوئل فنلاند ارسال می کنند. خانواده فنلاندی برای استقبال از کریسمس خانه های خود را تمیز می کنند. در شب کریسمس آش مخصوصی می پزند و درخت کاج خود را تزیین می کنند. ظهر روز کریسمس که به ” صلح کریسمس ” شهرت دارد پیام های کریسمس را از تلویزیون تماشا کرده و عصرگاه با حضور تمام اعضای خانواده شام کریسمس سرو می شوند؛ غذایی که به نوعی خوراک گوشت و سبزیجات شباهت دارد. بسیاری از خانواده های فنلاندی در ایام کریسمس از درگذشتگان خود و قبرستان ها دیدار کرده و سر هر قبر شمعی روشن می کنند.