گردهمایی های اجتماعی بخش مهمی از زندگی انسان هاست. این مراسم و مکان ها، جاهایی هستند که دوستان قدیمی با دیدار هم به آرامش می رسند، با اشخاص جدید آشنا می شوند و احتمالا به تفاهمات و عقد قراردادهایی منتهی می شود. این گردهمایی ها در ضمن دام مرگباری نیز تلقی می شوند، بیش از حد شل و ول بودن، خیلی خودمانی بودن، شکستن قواعد اجتماعی نهان جامعه به راحتی حیثیت شما را زیر سوال خواهد برد و شاید هیچ وقت علت آن را خود ندانید.

ویژگی های منفی افراد شاغل در صنعت گردشگری:

۱- عدم مراقبت:

واژه مراقبت دارای بار معنایی بیشتر از توجه کردن است. مراقبت یعنی توجه شش دانگ حواس خود نسبت به شخص مخاطب. فرد شاغل در این صنعت به هنگام صحبت با مخاطب بایستی کاملا متوجه او باشد و نگاه کردن به این سو و یا آن سو به هنگام صحبت رفتار ناشایستی است.برای تاثیر بیشتر بر مهمان توصیه می شود از حرکات مناسب سر و صورت و به طور کلی زبان بدن استفاده شود.

۲- شل دست دادن:

دست دادن به صورت ” شل ” نشان از عدم اعتماد به نفس شماست. بایستی تا حدودی محکم دست داد که نشان از اعتماد به نفس، صمیمیت و شفافیت و گشاده رویی است. اما دست دادن نبایستی به آن مقدار محکم باشد که به اصطلاح استخوان شکن تلقی شود که این نیز نشان از تسط جویی و تحکم آمیز بودن است.

۳- انحراف در راستای ایستادن:

نحوه ایستادن در مقابل فرد دیگر کیفیت برخورد او را نشان می دهد. فرض بر این است که به هنگام ایستادن چهارچوب بدنتان در برابر چهارچوب بدن فرد مخاطب قرار گیرد. هر نوع انحراف در راستای ایستادن چه به سمت چپ و چه به سمت راست عدم علاقه شما به آن فرد را نشان می دهد و ممکن است حس اهانت آمیز و حتی خصمانه را در او بیانگیزد.

۴- سیگار کشیدن:

امروزه در اکثر گردهمایی ها و اماکن عمومی استعمال دخانیات به دلیل آسیب رساندن به سلامت دیگران اکیدا ممنوع است. کافی است سیگاری روشن کنید بلافاصله مورد تنفر کسانی قرار خواهید گرفت که سیگار نمیکشند و حتی مورد تنفر کسانی واقع خواهید شد که خود سیگار می کشند ولی به خاطر مبادی آداب بودن از قواعد اجتماعی تبعیت می کنند البته کشیدن سیگار برگ به خاطر حساسیتی که ایجاد می کند از ممنوعیت بیشتری برخوردار است.

۵- نگهداشتن لیوان نوشیدنی در دست نامناسب:

هنگامی که لیوان نوشیدنی را از دست میزبان گرفتید و یا خود از میز نوشیدنی ها یرداشتید، آن را به دست چپ خود بسپارید تا دست راست شما برای دست دادن های اتفاقی آزاد باشد.

۶- نپوشیدن یا درآوردن کت:

در محیط های رسمی و گردهمایی ها هیچ گاه کت خود را درنیاورید و یا گره کراوات خود را شل نکنید. در ارتباطات و میهمانی ها و مناسبت های رسمی و بین المللی غیر از پوشیدن لباس محلی رسمی و یا کت و شلوار مجاز به پوشیدن نوع دیگری از پوشش نیستیم.

۷- عدم رعایت فاصله در ایستادن:

هر کدام از ما در اطراف خود فضایی داریم که آن را منطقه آرامش و راحتی می نامیم و مایل نیستیم که فردی ناخوانده درون آن فضا گردد و اگر کسی چنین کند خود را عقب می کشیم و آن فرد را متجاوز به حریم ایمنی و فضای شخصی می دانیم.

۸- بلند صحبت کردن:

سعی کنید با صدای بلند صحبت نکنید. این نوع صحبت کردن شما را غیرقابل تحمل می کند. صدای شما بایستی آرام و نرم و مطابق با زمان و متناسب باشد.

۹- همزمان صحبت کردن و وراجی

هنگامی که کسی در حال صحبت کردن است، شایسته نیست صحبت او را قطع کنیم. بگذارید کلامش پایان پذیرد و آن گاه گفتگوی شما با وضوح بیشتری انجام پذیرد. گفته می شود بهترین سخنوران بهترین مستمعان هستند.

۱۰- صحبت کردن با دهان پر و جویدن با دهان باز:

هرگز با دهان پر صحبت نکنید. غذای خود را به آرامی بجوید، قورتش دهید و به کسی که داوطلب صحبت با شما بوده، فیلسوفانه لبخند بزنید باین مضمون که می توانستم در آن لحظه پاسخ شما را بدهم ولی وجهه من ایجاب نمی کرد که در آن لحظه و با دهان پر پاسخ شما را بدهم. همچنین با دهان باز غذا مجوید. منظره غذای نیم جویده جذابیتی ندارد.

۱۱- دست روی شانه گذاشتن:

به غیر از مواردی که دوستان قدیمی هستید و به هنگام دیدار همدیگر را به آغوش می کشید، در مراسم رسمی و مناسبت های اداری تنها دست دادن مجاز تلقی می شود. دست گذاشتن روی شانه و یا تماس با هر بخشی از بدن فرد مقابل شایسته نیست هر چند که معصومانه و بی غرضانه باشد.

۱۲- عدم وقت شناسی:

وقت شناسی و مدیریت زمان در صنعت گردشگری از اهمیت و اولویت ویژه ای برخوردار است. در برگزاری یک گشت چنان چه دقایقی چند شروع برنامه سفرتان را به تاخیر بیندازید، به شرکت کنندگان آن گشت آموخته اید که زمان برای شما فاقد اهمیت است و فرهنگ وقت ناشناسی را از ابتدای امر به آن ها نشان داده اید.