متن از هومن میررحیمی از فراگیران دوره چهارم راهنمایان طبیعت گردی

برای برگزاری برنامه گروهی مثل شب‌مانی برای رصد آسمان شب، کارهای زیادی هست که هرکدوم سختی‌های خودش رو داره؛ برنامه‌ریزی، مجوز، هماهنگی‌، اطلاع‌رسانی، توضیح شرایط و وسایل لازم و ثبت‌نام که تنها از کارهای مقدماتی سفرند.
گاهی بعضیها میخوان که با وسیله شخصی بیان و یک لیدر برای حفظ یکپارچگی گروه مجبور به مخالفت با دوستان نزدیکش میشه! حتی ممکنه موقع حرکت دوستی رو که دیر می‌رسه جا بگذاره تا به حقوق‌ افرادی که به موقع حاضرشدن احترام گذاشته باشه.
همینطور آماده کردن ابزار و وسایل تخصصی نجوم در کنار ابزارعمومی طبیعت‌گردی و پذیرایی. مهمترازهمه چک کردن مدام هواشناسی که حتی تا لحظه اخر نگرانی از تغییرات ناگهانی تمومی نداره؛ چراکه هر تغییری ممکنه باعث بشه برنامه طبق برنامه‌ریزی، اجرا نشه.
یا کارهایی مثل ارتباط با جامعه محلی برای پیشگیری از تنش‌های احتمالی. مثل دوست شدن با بچه‌های کنجکاو روستای دورافتاده‌ای که تمام سوراخ سُمبه‌هارو بلدن ودرطول شب مدام درحال ورود به حریم شما از بالای در و دیوارن.
همینطور توجه به همراهان پرانرژی که در حال شناخت محیط، روی لبه بلندی‌ها و توی راهروهای باریک و کوتاه با سرعت در رفت‌وآمدن و تذکرات قبلی در مورد خطرات احتمالی در بناهای قدیمی از یادشون رفته.
همه اینها در کنار احساس مسئولیتی که تمام مدت بر دوش برگزارکننده هر برنامه‌ هست تا بتونه بهترین عملکرد رو ارائه بده، قسمتی از دغدغه‌ها و سختیهای برنامه «رصد بارش شهابی برساووشی» در یکشنبه شب گذشته بود.
شبی که از لحظه تاریک شدن، مدام چشمم به ابرها بود که کی دست از سر آسمان برمی‌دارن تا بتونم بخشی از زیبایش رو به همسفرانم نشون بدم.
جالبه که با همه این اقدامات، در شب مقرر و در نیمه تابستان، هوا به طرز باورنکردنی سرد شد. هرکدوم از اعضا توی باد و سرما، گوشه‌ای از بام کاروانسرا ساعتها نشستن و چشم دوختن تا شهابهای برساووشی از پشت ابرها معلوم بشن؛ اما تمام شب سرما، باد و ابرهای سیاه حاضر بودن. کم‌کم بچه‌ها توی اتاق‌های کاروانسرا پناه گرفتن.

نزدیکی‌های صبح گوشه‌ای از آسمان با خوشه‌پروین و صورت‌های‌فلکی اطرافش خودنمایی کرد و اون‌هایی که هنوز اشتیاق داشتن، از اتاق‌های گرم کاروانسرا بیرون اومدن و پتوپیچ گوشه بام کاروانسرا نشستن و در تنها قسمتی از آسمان که بین ابرها پیدا بود، شهابهای گاه پرنوری رو که جایزه‌ صبوریشون بود تماشا کردن.
با همه این‌ها همراهی شرکت‌کننده‌ها و درک مسائلی که خارج از کنترل یک لیدر هست، بهترین اتفاق این برنامه بود. متشکرم از همراهانم برای صبوری و آکادمی میزبان برای همکاری در اجرای این برنامه.