آغاز هفته منابع طبیعی همزمان با ۱۵ اسفند ماه روز درختکاری است و بر اهمیت این منابع ارزشمند بیش از پیش تاکید می کند. آب، خاک، جنگل و مراتع که منابع طبیعی تجدید شونده هستند به عنوان پایه های اصلی برای حیات انسان ها و زیربنای توسعه پایدار جوامع شناخته می شوند و متعلق به همه نسل ها هستند، بنابراین باید در حفظ و نگهداری این منابع با ارزش کوشید.
این منابع، تکیه گاهی مطمئن برای توسعه اقتصادی و اجتماعی، بستری برای رونق کشاورزی، زمینه ای برای اشتغال، منبعی برای تولید چوب، زیستگاهی برای گونه های گیاهی و جانوری، منبعی برای تولید اکسیژن و تفرجگاهی برای گذران اوقات فراغت به وجود می آورند و دارای اهمیت بسیار زیادی هستند.

منابع طبیعی به دو دلیل عمده طبیعی و انسانی تخریب می شوند:
آتش سوزی های طبیعی، سیل و زلزله، برخی از عوامل طبیعی هستند که انسان کنترلی بر روی آنها ندارد و جزئی از چرخه ی طبیعت هستند. در مقابل انسان، به روش های گوناگون، دانسته و ندانسته، به جان منابع طبیعی می افتد و آنها را به مرگ نزدیک و نزدیک تر می کند. بی احتیاطی جنگل نشینان، دامداران و آتش سوزی های جنگل ها و مراتع، عبور جاده های گوناگون از جنگل ها و مراتع، مدیریت اشتباه در عرصه منابع طبیعی و نبود آموزش صحیح تنها گوشه ای از اقدامات نادرست انسان هستند و قطع درختان و آلودگی هوا را منجر می شوند.
رابطه انسان و طبیعت کاملا دو طرفه است. اگر به آن احترام بگذارید و حفظش کنید مدت زمان بیشتری را به شما خدمت می کند اما اگر آن را نادیده بگیرید به مرور زمان مرگ آن را رقم می زنید.
درختان یکی از حیاتی ترین نقش ها را در حیات انسان ها و سایر جانداران ایفا می کنند. آنها برای ادامه حیات از دی اکسید کربن استفاده کرده و به این وسیله هوا را پاک می کنند. هر درخت سالانه ۲۲ کیلوگرم دی اکسید کربن جذب می کند و هوای پاک و سالم را به ساکنان زمین اهدا می نمایند.
بسیاری از پرندگان و جانوران مامن و آشیان خود را در درختان می سازند و از میوه های آن ها برای تغذیه خود استفاده می کنند.
چوب درختان یکی از عناصری است که مورد استفاده انسان قرار می گیرد و با استفاده از آن وسایلی را برای زندگی خود می سازد. البته با همین استفاده آسیب های زیادی را بر بدنه این منبع ارزشمند وارد می آورد.
این سبز قامتان به هنگام بروز سیل همچون سدی استوار عمل می کنند و جان انسان و سایر ساکنان کرده زمین را نجات می دهند. اگر این مخلوقات نباشند فرسایش خاک امان زمین را می بُرد و مشکلاتی جدی را به وجود می آورد.
از همه ی این اصول علمی که بگذریم، وجود درختان رنگی دیگر را به طبیعت می بخشد و دیدنشان روحمان را تازه می کند که با هیچ حسی قابل مقایسه نیست…