اقامتگاه های بوم گردی که پیشینه احداث آن در جهان به سال ۱۹۹۴ بازمی گردد، اقامتگاه هایی هستند که در محیط های بکر طبیعی، بافت های روستایی و بافت تاریخی شهرها با رعایت بالاترین سطح ممکن ضوابط زیست محیطی و به شکلی سازگار با معماری بومی و سیمای طبیعی منطقه احداث شده و ضمن حداکثر تعامل با جامعه محلی، زمینه حضور و اقامت گردشگران را با کیفیتی قابل قبول و تعریف شاده فراهم می آورند. در واقع، هدف اصلی از ایجاد و توسعه این نوع اقامتگاه ها که دارای هویت و ساختاری بومی هستند، رسیدن به توسعه پایدار گردشگری بوده است و توسعه پایدار گردشگری نیز بر کیفیت زندگی برای جامعه میزبان، رضایت گردشگران و حفظ محیط زیست و منابع انسانی و اجتماعی تاکید دارد. همچنین، اقامتگاه های بوم گردی نمونه ای از کسب وکارهای کوچک مقیاس با مالکیت محلی هستند که با فشار کمتر برای محیط طبیعی و انسانی و کاهش نشت اقتصادی از فعالیت های اساسی در تحقق توسعه پایدار محسوب می شوند. به طوری که، امروزه یکی از مهمترین خط مشی های جهانی گردشگری تمرکز و گرایش بر کسب وکارهای کوچک گردشگری است و ۸۱٫۵ درصد کسب وکارهای گردشگری در سطح جهانی در طبقه کوچک قرار دارند. در صنعت گردشگری اروپا نیز، بیش از۲٫۵ میلیون کسب وکار کوچک با متوسط ۶ نفر شاغل وجود دارد. همچنین، ۹۹ درصدموسسه های گردشگری در نواحی روستایی آمریکا را کسب وکارهای کوچک تشکیل می دهند و در فلسطین اشغالی نیز تقریباً همه کسب وکارهای گردشگری روستایی، کوچک و متکی بر خانواده هستند، به گونه ای که ۹۵ درصد کسب وکارها در بخش اقامتی کمتر از ۳ نفر شاغل دارند. اقامت گاه های بوم گردی مکانی هستند که شرایط اسکان گردشگران را در محیط‌های طبیعی و بومی فراهم می‌کند. در اقامتگاه بوم گردی سعی می‌شود که همه‌چیز به‌صورت سنتی و با بافت تاریخی آماده شود. اقامتگاه های بوم گردی چند سالی است در روستاهای اطراف شهرهای بزرگ و دارای آثار تاریخی و طبیعی شکل گرفتند و سازمان های متولی از آنها حمایت می کنند.  از سویی نیز مشکلات شهرنشینی و فطرت طبیعت دوست آدمی، او را به دامان طبیعت و مناطق آرام می کشاند؛ بنابراین این عامل فرصت خوبی است تا اسباب توسعه روستایی با گردشگری و خدمات آن فراهم آید.
به‌طوری‌که در اقامتگاه‌های بوم گردی بجای استفاده از فرش و قفسه‌های لوکس و امکانات جدید و فنّاوری از گلیم و جاجیم و صندوقچه‌های قدیمی استفاده می‌شود.
هدف از ایجاد اقامتگاه‌های بوم گردی جذب گردشگران بیشتر با استفاده از خلق ایده‌ها و طرح‌های نو و همچنین احیای ارزش‌های سنتی و بومی، کمک به اقتصاد صنعت گردشگری است.
معمولاً اقامتگاه‌های بومی را در خانه ‌های قدیمی که بازسازی‌شده‌اند احداث می‌کنند، در این اقامتگاه ‌ها همه تلاش بر این است که گردشگران با آداب ‌و رسوم و شیوه زندگی سنتی و همچنین غذاهای محلی آن منطقه آشنا شوند و در محیطی سنتی به گردش و تفریح بپردازند.

با توجه به زندگی ماشینی و زندگی آپارتمانی که امروزه همه ما درگیر آن هستیم گاهی ما به دنبال مکانی هستیم که بتوانیم واقعاً در دل طبیعت باشیم و به دیدن مناطق طبیعی و دست‌ نخورده‌ برویم.
به همین خاطراست که امروزه طرح اکوتوریسم یا بوم گردشگری یا بوم گردی طرفداران خاص خودش را دارد و هر روزه بر تعداد کسانی که قصد سفر به اقامتگاه‌های بومی را می‌کنند افزوده می‌شود.
هدف گردشگران از اقامتگاه‌های بومی دیدن مناطق و طبیعتی است که برای آن‌ها تازگی دارد و علاقه به دیدن مکان‌هایی دارند که در آنجا بتوانند با طبیعت و پرندگان و فرهنگ بومی آن مکان آشنا بشوند.
اگر به بخش بوم گردی اهمیت داده شود می‌توان درآمد زیادی را از طریق جذب گردشگران کسب نمود زیرا افراد زیاد هستند در سراسر جهان به مکان‌های سنتی و بومی بسیار علاقه‌مندند.
اصلی‌ترین برنامه اکو توریسم بر طبیعت زنده است و بیشترین تأثیر را برافزایش رفاه و سطح درآمدی مردم محلی دارد.