نخستین اقدامی که برای توسعه معابر و بازارهای شهر قزوین به‌عمل آمد در سال ۱۲۸۸شمسی بود. هنگامی که مجاهدین از رشت آمدند و قزوین را قبضه کردند مامورین انتظامی آنها بعضی از بازارها و معبر را توسعه دادند و به تعمیر یا تجدید بنای آنها توفیق یافتند . لیکن در آن زمان چون وسایل نقلیه قاطر و شتر و اسب و الاغ یا گاری و ارابه و درشکه و کالسکه بود به مختصر توسعه ای قناعت ورزیدند.
از سال ۱۳۰۸ شمسی که اتومبیل و وسایل نقلیه موتوری رو به افزایش گذاشت و خیابانها با تنگی و شکل زولبیایی مناسب نمی نمود، ناچار بفکر توسعه و مستقیم ساختن خیابانها افتادند در اینوقت مرحوم سرلشگر کریم آقابوذرجمهری فرمانده لشکر یکم مرکز بریاست شهرداری تهران منصوب گردید و با حرارت زایدالوصفی به خرابی ساباتها و توسعه خیابانهای تهران مشغول شد. در قزوین نیز برای آنکه از تهران عقب نمانند بر آن شدند خیابان مستقیم و وسیعی احداث نمایند.
سبزه میدان در دوره پهلوی اول
برای این منظور مناسب تر از اتصال خیابان رشت به خیابان باغشاه طرح دیگری وجود نداشت؛ اما در این موقع باغ چهلستون میان این دو خیابان حایل بود. یعنی سبزه میدان کنونی جزء باغ چهل ستون بود باغ مزبور از شرق به غرب و شمال دیوار بسیار بلندی داشت و یک در کوچک آن را به خیابان رشت(پهلوی) اتصال می داد که نیروها و اعضای فرماندار از این در آمد و رفت می نمودند.
در دیگری هم در جانب شرقی داشت، روبروی خیابان فردوسی کنونی که آنگاه کوچه باغی معروف بود و این در را اوغری قاپی (در دزدکی) می گفتند از خیابان رشت که می خواستند به خیابان باغ شاه بروند بایستی قسمتی از باغ چهل ستون را از مغرب و شمال و شرق دور بزنند تا به خیابان باغ شاه برسند خیابان مزبور نیز حکم راه بن بست را داشت . فقط از بیرون دروازه پنبه ریسه از کنار بارو و خندق شهر یک راه مال رو معمولی آنرا به دروازه و جاده تهران متصل می کرد.
میدان مصدق( سبزه میدان) قزوین. تظاهرات برای ملی شدن صنعت نفت. ۱۳۳۰ شمسی
جاده شوسه که از شهر می گذشت همین خیابان رشت بود که در برابر سبزه میدان کنونی بطرف جنوب بر می گشت و از خیابان پیغمبریه و پنجه علی می گذشت و به خیابان دولتی (خیابان سپه کنونی) متصل می شد و در انتهای خیابان دولتی روبروی مسجد جامع مهمانخانه و چاپارخانه واقع شده بود که یک در خصوصی آنرا از جنوب به خیابان واپور یا وافور (خیابان تهران) اتصال می داد طرف شرقی مهمانخانه کوچه ای بود که از خیابان دولتی (سپه) به خیابان وافور(تهران قدیم) آمد رفت می کردند و ازآنجا مستقیما تا دروازه می رفتند و داخل جاده شوسه تهران می شدند.
در قزوین همینکه خواستند به توسعه خیابانها دست بزنند متنفذین شهر که در مسیر آنها خانه و مستغلات داشتند شروع به اشکال تراشی کردند و زیر بار خرابی نرفتند سرانجام در سال ۱۳۱۰ شمسی دکتر شیخ به قزوین آمد و ماموریت خود را موفقانه به انجام رسانید .
سبزه میدان در دوره پهلوی
به این معنی پس از بررسی لازم نخست جاده شوسه تهران را از بیرون شهر پائین تر از قریه دیزج منحرف کردند و از میان باغستان به دروازه باغشاه یا پنبه ریسه متصل نمودند آنگاه خانه ها و مستقلاتی را که مانع وسعت خیابان بود خراب کردند و خیابان رشت را مستقیما از وسط باغ چهل ستون گذراندند و به خیابان باغ شاه اتصال دادند.
سپس خیابان رشت تا سبزه میدان به نام (پهلوی) خواندند و خیابان باغ شاه را از سبزه میدان به بالا به نام (شاه) نامگذاری کردند . قطعه زمینی که از میان باغ چهل ستون باقی مانده بود شهرداری آن را بصورت باغچه ای در آورد و حوض و فواره در آن بنیاد کرد و چراغ نصب نمود و گلکاری کرد و بنام سبزه میدان به گردشگاه مردم شهر اختصاص داد.»
بدون پاسخ به “پیشینه سبزه میدان (میدان آزادی) قزوین”