اقامتگاه های بومگردی به دلیل ساختار بومی، نسبت به دیگر مراکز اقامتی از قبیل هتل، خانه های اجاره ای، مراکز اقامتی فرهنگی و مذهبی و …، ویژگی ها و شرایط خاصی دارند و به دلیل همین ویژگی ها جذابیت و رضایت بیشتری را برای مسافران به ارمغان می آورند. این ویژگی ها عبارتند از:
- بیشتر این اقامتگاه ها توسط یک خانواده بومی اداره شده و کارکرد آن تنها جنبه اقامتی ندارد، بلکه در آنها فعالیت های مختلفی مانند ارائه غذا و نوشیدنی بومی، ساخت، آموزش و فروش صنایع دستی محلی، اجرای نمایش و موسیقی سنتی، برگزاری رویدادهای بومی و تورها و فعالیت های بوم گردی فراهم شده است.
- در این اقامتگاه ها روابط مستقیم و متقابل میان میزبان و میهمان برقرار می شود که در نهایت منجر به تجربه و رضایت گردشگر، احساس امنیت بیشتر برای گردشگر، توسعه پایدار مقصد و جامعه محلی و ایجاد کسب و کار بومی می شود.
- در اقامتگاه های بوم گردی، گردشگران حکم مسافر یا گردشگر را ندارند، بلکه به عنوان مهمان آن اقامتگاه هستند و در شمارش آنها نیز، واژه مهمان به کار میرود.
- مکان فیزیکی اقامتگاه به دلیل سبک معماری، مصالح ارگانیک به کار رفته، طراحی داخلی و مبلمان بومی آن به انوان یک اکوموزه، جاذبه گردشگری محسوب می شود..
- اعضای خانواده میزبان (صاحب اقامتگاه) و جامعه محلی مقصد در تمامی فعالیت های گردشگری آن اقامت گاه مشارکت دارند.
بدون پاسخ به “ویژگی های اقامتگاه های بوم گردی”