بارش‌های شهابی یکی از زیباترین پدیده‌های نجومی است که هر کس می‌تواند آن را ببیند. چون لوازم رصد آن در دسترس همه می‌تواند باشد؛ آسمانی صاف و بدون ابر، چشمانی تیزبین و همراه داشتن لباسی گرم و فلاسکی چای برای رفع خستگی در میان رصد کافی است. پس همه می‌توانند آن را ببینند اما چه‌بهتر است که قبل از دیدن آن کمی اطلاعات در مورد این پدیده‌ی زیبا کسب کنید .
در فضای اطراف زمین خارج از جو ذرات کوچک و بزرگی به‌صورت معلق وجود دارد، این ذرات در هنگام ورود به جو زمین می‌سوزند و ردی از خود باقی می‌گذارند که ما به آن شهاب می‌گوییم. اگر ذره‌ای که به جو واردشده کامل نسوزد قسمتی از آن به زمین می‌رسد که به آن شهاب‌سنگ می‌گوییم. یعنی ما در طول سال هر شب می‌توانیم تعدادی شهاب را ببینیم. اما در مکان‌هایی از مسیر گردش زمین به دور خورشید مقدار این ذرات معلق به دلایلی بیشتر است. هنگامی‌که زمین به این مناطق وارد می‌شود تعداد خیلی بیشتری از ذرات وارد جو زمین می‌شوند و بارش‌های شهابی را ایجاد می‌کنند. دنباله‌دارها یا سیارک‌ها هنگام گردش به دور خورشید همواره در مسیرشان مقداری از جرم خود را به‌صورت ذرات کوچک باقی می‌گذارند و ممکن است در مسیرشان جایی مسیر عبور زمین به دور خورشید را قطع کنند این تلاقی‌ها همان مناطقی است که زمین با عبورش از آن‌ها بارش‌های شهابی را پدید می‌آورد.